PS Booster    1.4  GeV

Proton Synchrotron 25  GeV

Super PS   450 GeV

LINAC4 - 160 MeV

Polo tanto, o tempo que vai desde a fonte de protóns ata o SPS está entre:

0.53 + 1.025 + 4.3 = 5.86 segundos

e

0.53 + 1.2 + 1.025 + 10.8 + 4.3 = 17.86 segundos

Os protóns son transferidos ao LHC (en ámbolos dous sentidos), en 12 "superciclos" de 234 paquetes. O tempo de enchido de 4’20’’.

No LHC os protóns teñen que agardar ata 20 minutos no nivel enerxético de 450 GeV de inxección antes dos 25 minutos necesarios para seren acelerados ata os 7 TeV. Eses 45 minutos dominan o tempo de tránsito.

LHC 7 TeV (protón)

(2,76 TeV/nucleón iones de Pb)

Durante a longa parada LS2 (2019-2022) realizáronse importantes traballos de actualización e mellora na cadea de aceleradores.

Máis información aquí.

LHC en vivo

Up-to-date and general information can be found in Meltronx CERN Large Hadron Collider Live Panels (só dispoñible en PC).

Os dos feixes de partículas permanecen no colisionador, á máxima enerxía, unhas 10 horas.  É o chamado "beam lifetime" (tempo de vida do feixe). Nese tempo, os protones terán realizado cuatrocentos millóns de revolucións dentro da máquina.

En cada volta, un certo número de protóns son perdidos. Esto é debido á eficacia limitada dos sistemas magnéticos que controlan os feixes, interaccións coas moléculas do gas residualnos tubos de baleiro, interacción culombiana cos protóns que veñen en sentido contrario nas zonas de colisión, son algunhas das razóns destas pérdidas de partículas do feixe. Ademais,prodúcese a interacción, tamén culombiana, entre os protóns que forman os paquetes (bunches) que conforman o feixe. Como os protóns oscilan lixeiramente arredor da súa traxectoria circular, poden entrar en contacto con outros protóns do mesmo paquete, podendo haber modificacións nos seus momentos lineais que provocan a súa inestabilidade. Os sistemas multipolares magnéticos non poderán correxir eses cambios, xerándose a perda desas partículas no tubo de baleiro. Esto é o que se coñece como efecto Touschek, en honra do físico austríaco Bruno Touschek.

Estes movementos caóticos poden chegar ao extremo de descontrolar o feixe, o que provocaría a trasferencia de enerxía sobre o sistema crioxénico, o que implicaría a perda das condicións de superconductividade (quenching), que tería moi negativas consecuencias. Por iso, baleirar os tubos (dumping) faise preciso, para desde o SPS inxectar unha nova colección de paquetes no LHC.

Así que despois de 10 h de colisións o feixe de partículas debe ser extraído. O campo magnético dos dipolos magnéticos baixa ata os 0.54 T, permanecendo así entre 20–40 min.  Neste período de tempo o proceso de inxección é repetido e os dipolos volven a acadar os 8.3 T fara iniciarse outro ciclo de colisións a alta enerxía. A máquina está deseñada para soportar uns 20000 ciclos deste tipo en 20 anos de vida útil, e asemade entre 20–30 ciclos térmicos.